Faşizmin tanımını kitap sayfalarında aramayın. AKP Türkiye’sinde faşizm, etimizde, kemiğimizde, ruhumuzda hissettiğimizdir…
Faşizm, emekçilerin sorgusuz, sualsiz işlerinden atılmasıdır…
Üniversitelerde hocalarımızın cübbelerinin polis postallarıyla çiğnenmesidir faşizm…
Faşizm, milletvekillerinin, belediye başkanlarının, hakikatin izini süren onurlu gazetecilerin zindanlara doldurulmasıdır…
Faşizm, insan haklarını sembolize eden bir anıtın polis bariyerleriyle hapsedilmesidir…
Soma’da maden faciasından kurtulan işçinin; Ankara’da gözaltına alınan evladı için feryat eden bir annenin yerlerde tekmelenmesidir faşizm…
Faşizm, yoksul insanlarımızın Roboski’de bombalarla paramparça edilmesi, Cizre’de bodrumlarda diri diri yakılmasıdır…
Faşizm, Ankara’da barış için bir araya gelen insanlarımızın orta yerinde bombaların patlatılması, yaralıların yardımına koşanların üzerine gaz bombalarıyla saldırılmasıdır…
Faşizm, işine geri dönebilmek için bedenlerini açlıkla ölüme yatıran o güzel insanlarımızın tutsak edilmesidir…
Saraylarıyla, koruma ordularıyla, kürsülerden tükürükler saçarak kükreyişleriyle abartılı güç gösterilerine ihtiyaç duyar faşizm. Gücün, kudretin önünde eğilinmesini ister. Güce biat etmeyenden korkar; hem de ölümüne korkar. Korkaktır faşizm!
Faşizm, meşruluğunu yitirmiş bir sistemin bin bir zorbalıkla ayakta kalma çabasıdır. Yarını yoktur faşizmin; hileyle, zorbalıkla korunmaya çalışılan tahtı sallantıdadır. Dizginsiz zulmü bundandır; zulmü korkusundandır…
Faşizm, insanlık tarihinin yüz karasıdır. AKP faşizmi de tarihin bu kapkara sayfalarına adını yazdırmıştır. Sürüklendiğimiz nokta budur. Gelinen bu noktada yok sayılan, düşman ilan edilen bizlerin duygusu ortaktır: “Bıçak kemikte!”
Nuriye-Semih ve okullarından atıldıklarında “bize her yer üniversite” diyen hocalarımız gibi yüzlerimizdeki gülümseyişlerimizi kaybetmeden direnişi, umudu ve örgütlülüğümüzü büyüterek faşizmin sonunu getireceğiz!
O özlemini duyduğumuz barış içerisinde kardeşçe, eşit, özgür, huzurlu yaşayacağımız yarınlara varacağız!
Faşizm yenilecek, biz kazanacağız!
Son söz değerli ozanımız Korkmazgil’den:
“Çalıyor sömürünün imdat çanları,
kımılda da kurtar şu onurunu
bıçak kemik!”
