Yetişkin bir muhalif üniversite öğrencisinin doğal yaşam alanı gözaltı aracıdır… Orada yoksa sokaktadır, eyleme gitmiştir. Bekleyin, birazdan gelir.
Makarna ve tost dışında gaz ile beslenir.
Hobileri arasında her türlü yaratıcı ve esprili yolu kullanarak saldırılara karşı gelmek, oldukça kısıtlı olsa da gösteri ve protesto hakkını kullanmak, çeşitli imkansızlıklara her zaman bir çözüm yolu üretip sesini duyurmak ve umutlu olmak vardır.
Karşılaştığı tüm engellere alternatifler üretip, tüm kanalları kullanarak amacına ulaşma çabası takdire şayandır. Çünkü bilir ki kimse ona istediğini tek seferde vermeyecektir.
En temel haklarını bile bir mücadele sonucu elde etmeye alışkın olduğundan antrenmanlıdır, kolay kolay geri adım atmaz.
Sanatçı yönünü pankart yaparak, ses kullanma becerisini ise slogan atarak besler.
Belli aralıklarla jop yemek, yerlerde sürüklenmek, okuldan uzaklaşma tehdidi gibi aksiyonlarla karşılaşsa da inancını yitirmez ve her seferinde daha da bilinçli olarak yoluna devam eder.
Tüm bunların yanında kendini her yönden geliştirmeyi ihmal etmez. Doğrunun ve adil olanın izini sürmek, hedeflenen geleceği oluşturmak için bunun birincil öncül olduğunun farkındadır. Çünkü bilir ki gelecek onun ellerinde şekillenecek; yeni bir yaşam inşasının temel kolonlarından biri üniversiteler olacaktır.
Üniversite öğrencisi bunun gerçekleşmesinden korkanların her türlü hamlesine hazırlıklıdır.
Hocalarının okuldan atılmasına, muhalif öğrencilerin her türlü ayrımcılığa maruz kalmasına, düşünce özgürlüğünün kağıt üzerinde kalmasına karşı tepkisini koymakla birlikte rüzgarın tersine döneceği günün inancıyla o günün gelişini çabuklaştırmak için savaşır.
Ve ne zaman umutsuzluğa kapılacak olsa unutmamalıdır ki gökyüzünün en karanlık olduğu vakit şafak sökmeden öncesidir.
O günün şafağında üniversitelere bakın çünkü geleceğin mimarları tam da orada olacaklar!
*Elvan D.
